Bize önce, “Kamyonlar kavun taşır ve ben/ Boyuna onu düşünürdüm” dizelerini ezberletti. Sivas Lisesi’ni 1936’da bitiren, kumaşını türkülerin ve masalların dokuduğu genç adamın, okumak için geldiği İstanbul’da büyük kentle karşılaşmasının ilk verimidir o güzelim İstanbul şiiri... “Ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak/ Sonra âlem değişiverdi.” Hemen arkasından, yaklaşık altmış yıldır şiiri bilen bilmeyen herkesin ezbere bildiği birkaç şiirden birisi olan “Hikâye” ile bize yalnızlığımızı duyumsattı. “Senin dudakların pembe/ Ellerin beyaz/ Al tut ellerimi bebek/ Tut biraz.”
