Israrcı, laubali bir yaz. Bazı yıllar böyle olur, yaşamayı zül sayarsın. Mevsim kiralık katil gibi dolaşır terleyen şakaklarında. Ortalamaları tutturmuş zavallı ömründe, seni tatmin edememiş yazları düşünüp hayıflanırsın. Tenini dağlayan tek taraflı aşkın, mütecaviz cehennemini dindirmek istersin. Güneşten kavrulmuş kan kızılı mahşeri meydanlarda, günah çıkarmak ihtirasındaki azgın kalabalıklara ölü doğmuş gövdeni siper edersin, havada uçuşan kaya parçalarının gölgelerinde bir nebze serinlemek uğruna. Erirken, bir ruh dilersin ömürden ağır, bir gövde dilersin tüm serinkanlı mahlûkatın bünyesinden umutlu. Söyle Taranta Babu, ölümlü beden midir daha acınası, yoksa ölümsüz ruh mu?
