Oysa ne çok severdi okumayı… Gözlerini satırlar üzerinde gezdirirken ormanlık alanda salınan bir uçak gibi keyif alır, bıkmadan, usanmadan büyük bir açlıkla okurdu. Onun için yemek kadar, içmek kadar gerekli bir şeydi kitap. Bundan dolayı her riski almaya değerdi. Her gün babasından gizlice eve getirdiği kitapları sedirin arkasına saklar, üzerine annesinin baba yadigârı çam kakmalı rahlesini koydu mu kimsecikler anlamazdı orada olduklarını. Çünkü babası oldum olası sevmezdi “şeytan icadı” diye yaftaladığı kitapları. Hele bir defasında Şâkirdan’ın yasaklar listesindeki kitabı görünce çileden çıkmış; “Hepimizi kellesinden edecek bu kız.” diye söylenmişti.
