Ben Ece’nin ablasıyım. Gerçek ablası değil de öyle sayılırmışım. Benden küçük ya, o nedenle ablasıymışım onun. Ama okuma yazmayı öğrendi Ece. Çoktan öğrendi, artık ikinci sınıfa bile gidiyor. Hatta iki basamaklı toplama işlemlerini yapabiliyor. Küçük olduğu için, biraz yavaş yapıyor. Bir de, ara sıra bazı ödevlerinde yanlışları çıkıyor. Ben ona yardım etmeliymişim. Öyle dedi annem ama biliyorum, aslında beni buraya Ece’ye yardım edeyim diye getirmedi. Babamla bir yere gideceklermiş, üç-dört saat sonra döneceklermiş, ben evde yalnız kalamazmışım. Büyümüşüm aslında, gerekirse yalnız kalabilirmişim, ama Ece’ye derslerinde yardım etmem daha iyi olurmuş
