ای پسر تراب
حکمای عباد آنانند که تا سمع نیابند لب نگشایند چنانچه ساقی تا طلب نبیند ساغر
نبخشد و عاشق تا بجمال معشوق فائز نشود از جان نخروشد پس باید حبّه‌های حکمت و
علم را در ارض طیّبهٔ قلب مبذول دارید و مستور نمائید تا سنبلات حکمت الهی از
دل برآید نه از گل
در سطر اوّل لوح مذکور و مسطور است و در سرادق حفظ الله مستور
“O SON OF DUST!
The wise are they that speak not unless they obtain a hearing, even as the
cup-bearer, who proffereth not his cup till he findeth a seeker, and the
lover who crieth not out from the depths of his heart until he gazeth upon
the beauty of his beloved. Wherefore sow the seeds of wisdom and knowledge
in the pure soil of the heart, and keep them hidden, till the hyacinths of
divine wisdom spring from the heart and not from mire and clay.”
