وای وای ای عاشقان هوای نفسانی
از معشوق روحانی چون برق گذشته‌اید و بخیال شیطانی دل محکم بسته‌اید ساجد
خیالید و اسم آن را حقّ گذاشته‌اید و ناظر خارید و نام آن را گل گذارده‌اید نه
نفس فارغی از شما برآمد و نه نسیم انقطاعی از ریاض قلوبتان وزید نصائح
مشفقانهٔ محبوب را بباد داده‌اید و از صفحهٴ دل محو نموده‌اید و چون بهائم در
سبزه‌زار شهوت و امل تعیّش مینمائید
“ALAS! ALAS! O LOVERS OF WORLDLY DESIRE!
Even as the swiftness of lightning ye have passed by the Beloved One, and
have set your hearts on satanic fancies. Ye bow the knee before your vain
imagining, and call it truth. Ye turn your eyes towards the thorn, and name
it a flower. Not a pure breath have ye breathed, nor hath the breeze of
detachment been wafted from the meadows of your hearts. Ye have cast to the
winds the loving counsels of the Beloved and have effaced them utterly from
the tablet of your hearts, and even as the beasts of the field, ye move and
have your being within the pastures of desire and passion.”
