We're sunsetting PodQuest on 2025-07-28. Thank you for your support!
Export Podcast Subscriptions
cover of episode 小王子計畫06|泰文朗讀《小王子》第二章|The Little Prince Project 06: Chapter 2 in Thai

小王子計畫06|泰文朗讀《小王子》第二章|The Little Prince Project 06: Chapter 2 in Thai

2023/7/11
logo of podcast 讀書共和國 Podcast

讀書共和國 Podcast

Shownotes Transcript

讀書共和國podcast 小王子計畫 The Little Prince Project 06|Chapter 2 in Thai 泰文朗讀《小王子》第二章 朗讀/林佳潁 特別感謝 燦爛時光東南亞主題書店 播出日期 2023/7/11 Tue 本節目由數位傳聲製作 Copyright © 2023 Echo Digital 合作、節目建議歡迎來信:[email protected]) 也歡迎小額贊助支持本節目,讓講者與出版社得到實質回饋,製作單位也有資源推出更多節目: https://open.firstory.me/user/cl6aqx0u8045801sb731bcdqi) 1943年4月6日,聖修伯里的《小王子》在紐約出版,問世以來,至今已經翻譯成許多語言,以各種版本出現在讀者面前。同時,更改編成舞台劇、動畫、電影,歷久不衰。今年是《小王子》出版80周年,各國都有許多紀念活動,數位傳聲推出「小王子計畫」,將以不同的語言朗讀《小王子》的第一章,以此凸顯《小王子》流傳的廣度。 朗讀者 林佳潁 受泰國文化吸引的女子,2019年曾短居泰國,最喜歡吃涼拌青木瓜絲跟綠咖哩,媽媽和姊姊常常被我的泰國style驚嚇。回國後與泰文版《小王子》相遇,重溫兒時的純粹可貴,很幸運能透過此活動用泰文朗讀他的故事。 ฉันคือน้อยหน่า เป็นผู้หญิงที่หลงใหลในวัฒนธรรมไทย ปีที่ 2019 ฉันเคยอาศัยอยู่ประเทศไทยช่วงสั้นๆ ฉันชอบส้มตำและแกงเขียวหวานที่สุด แม่และพี่สาวของฉันมักจะตกใจกับสไตล์ไทยของฉัน หลังจากกลับบ้านแล้วฉันได้พบกับ "เจ้าชายน้อย" ฉบับภาษาไทย และหวนคิดถึงความล้ำค่าในวัยเด็กของฉัน ฉันโชคดีที่ได้อ่านเรื่องของเจ้าชายน้อยโดยใช้ภาษาไทยเกี่ยวกับกิจกรรมนี้ ====== 小王子計畫 The Little Prince Project 01|英文朗讀《小王子》第一章|The Little Prince: Chapter 1 in English https://open.firstory.me/story/cljfpuyv2005u01xsexkma85x) 02|英文朗讀《小王子》第二章|The Little Prince: Chapter 2 in English https://open.firstory.me/story/cljk4hxkm021a01tzgl6q3soz) 03|中文朗讀《小王子》第一章|The Little Prince Project 03 in Mandarin https://open.firstory.me/story/cljqyc3s303ii01wvabqyh97o) 04|中文朗讀《小王子》第二章|The Little Prince Project 04 in Mandarin https://open.firstory.me/story/cljrbwjux034c01y81i4h7t9a) 05|泰文朗讀《小王子》第一章|The Little Prince: Chapter 1 in Thai https://open.firstory.me/story/clju3x32f04km01y80j9k3pzu) 06|泰文朗讀《小王子》第二章|The Little Prince: Chapter 2 in Thai https://open.firstory.me/story/clju3u31504kk01y8hvcuafzb) ====== ฉันคือน้อยหน่า เป็นผู้หญิงที่หลงใหลในวัฒนธรรมไทย ปีที่ 2019 ฉันเคยอาศัยอยู่ประเทศไทยช่วงสั้นๆ ฉันชอบส้มตำและแกงเขียวหวานที่สุด แม่และพี่สาวของฉันมักจะตกใจกับสไตล์ไทยของฉัน หลังจากกลับบ้านแล้วฉันได้พบกับ "เจ้าชายน้อย" ฉบับภาษาไทย และหวนคิดถึงความล้ำค่าในวัยเด็กของฉัน ฉันโชคดีที่ได้อ่านเรื่องของเจ้าชายน้อยโดยใช้ภาษาไทยเกี่ยวกับกิจกรรมนี้ 泰文版第二章 : : Chapter 2 : : ดังนั้นฉันจึงดำรงชีวิตอย่างเดียวดาย ไร้คนที่จะสนทนากันเข้าอกเข้าใจอย่างแท้จริง กระทั่งเมื่อหกปีมานี้ เครื่องบินของฉันไปเสียอยู่กลางทะเลทรายซาฮารา มีอะไรบางอย่างในเครื่องยนต์ขัดข้อง เนื่องจากไม่มีช่างเครื่องมาด้วย รวมทั้งไม่มีแม้แต่ผู้โดยสาร ฉันจึงต้องพยายามซ่อมด้วยตนเองอยู่คนเดียว เพราะฉันมีน้ำสำหรับดื่มอีกเพียงแปดวันเท่านั้น คืนแรกฉันนอนหลับบนพื้นทราย ห่างไกลจากผู้คนนับพันไมล์ ฉันอยู่โดดเดี่ยวยิ่งกว่าคนเรือแตกรอคออยู่บนแพเคว้งคว้างกลางมหาสมุทร ดังนั้นคุณจะนึกออกว่าฉันตกใจเพียงใดที่ในตอนรุ่งสางก็มีเสียงเล็กๆ ปลุกฉันขึ้น เสียงนั้นกล่าวว่า: “กรุณา...วาดรูปแกะให้ตัวหนึ่งเถอะ!” “หือ!” “ช่วยวาดรูปแกะให้ฉันตัวนึ่งสิ...” ฉันผวาลุกขึ้นยืนราวกับถูกสายฟ้าฟาด ยกมือขึ้นขยี้ตา มองคูอีกที ตาฉันไม่ได้ฝาดไปแน่ ฉันเห็นเด็กเล็กๆ คนหนึ่ง ลักษณะแปลกมาก ยืนมองดูฉันอย่างเคร่งขรึม นี่คือรูปภาพที่ดีที่สุดที่ฉันจำลองขึ้นภายหลังแน่ละ ภาพวาดของฉันไม่สวยสดเหมือนตัวจริงของเขาแต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของฉัน พวกผู้ใหญ่ได้ทำให้ฉันหมดกำลังใจที่จะเอาดีทางวาดรปูตั้งแต่อายุได้หกขวบ และนอกจากรูปงูเหลือมชนิดเห็นด้านนอกและด้านในแล้ว ฉันก็ไม่ได้หัดวาดรูปอะไรอีกเลย ฉันเบิ่งตามองดูเด็กน้อยนั้นอย่างประหลาดใจอย่าลืมว่าฉันอยู่ไกลแสนไกลจากดินแดนที่มีผู้คนอาศัยทว่าเด็กน้อยนั้นไม่มีท่าทีหลงทาง เหนื่อยอ่อน หิวโหย กระหายน้ำ หรือเกรงกลัวแต่อย่างได ไม่มีทีท่าว่าเป็นเด็กหลงทางอยู่กลางทะเลทราย ห่างไกลผู้คนนับเป็นร้อยเป็นพันโยชน์เลย ในที่สุดฉันรวบรวมสติได้ และพูดขึ้นว่า: “แล่ว...เธอมาทำอะไรอยู่ที่นี่ล่ะ?” เขาก็พูดซ้ำอีกอย่างอ่อนโยนเหมือนเป็นเรื่องสำคัญว่า: “กรุณา...วาดแกะให้ฉันตัวหนึ่งเถอะ...” ในเมื่อเรารู้สึกว่ามีสิ่งลี้ลับเกินกว่าที่จะเข้าใจได้ เราก็ไม่กล้าที่จะขัดขืนต่อมัน โดยเฉพาะเมื่อฉัยอยู่ห่างไกลจากผู้คนนับพันไมล์ และตกอยู่ในระหว่างอันตรายอาจถึงแก่ชีวิตได้นั้น ฉันจึงดึงเอากระดาษและปากกาออกมา แต่แล้วฉันนึกขึ้นมาได้ว่า ฉันเคยเรียนแต่วิชาภูมิศาสตร์ ประวัติศาสร์ คณิตศาสตร์ และไวยากรณ์เท่านั้น ฉันจึงกล่าวกับเด็กน้อย(อย่างอารมณ์ไม่ค่อยดี) ว่าฉันวาดไม่เป็น เขาตอบฉันว่า: “ไม่เป็นไรหรอก วาดแกะให้ฉันตัวก็แล้วกัน” เนื่องจากฉันไม่เคยวาดแกะเลย ฉันจึงวาดภาพหนึ่งในสองภาพที่ฉันวาดเป็นให้เขา คือภาพงูเหลือมชนิดที่เห็นด้านนอก และฉันก็ต้องตกตะลึงเมื่อได้ยินเขาตอบว่า: “ไม่เอา! ไม่เอา! ฉันไม่อยากได้ช้างในงูเหลือม งูเหลือมน่ากัวออก และช้างก็ตัวใหญ่เกะกะเกินไป บ้านฉันเล็กนิดเดียว ฉันอยากได้แกะ วาดแกะให้ฉันตัวนึ่งเถอะ” ดังนั้นฉันจึงวาดแกะให้ เขามองดูอย่างสนใจ ก่อนจะวิจารณ์ว่า: “ไม่ใช่! แกะตัวนี้ไม่สบายมาก วาดใหม่อีกตัวสิ” ฉันวาดใหม่: เพื่อนของฉันยิ้มน้อยๆ อย่างใจเย็น: “เธอก็คงจะเห็นนะ...ว่ามันไม่ใช่แกะ แต่เป็นแพะเพราะว่ามันมีเขา...” ฉันวาดใหม่อีก: แต่แล้วก็ถูกปฏิเสธอีกเช่นรูปแรก: “ตัวนี้มันแก่เกินไป ฉันต้องการแกะที่จะยังมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกนาน” เมื่อเป็นเช่นนี้ฉันเลยหมดความอดทน ประกอบกับต้องรีบซ่อมแซมเครื่องยนต์ ฉันจึงเขื่ยๆ ภาพนี้ยื่นให้เขาและว่า: “เอ้า นี่คือกล่อง ที่เธอต้องการอยู้ในนี้” แต่ฉันก็ต้องประหลาดใจมาก ที่เห็นใบห้าของเขาสดใสขึ้นทันที: “เหมาะทีเดียว นี่แหละที่ฉันอยากได้! เธอคิดว่าแกะตัวนี้กินหญ้าจุไหม?” “ทำไหมล่ะ?” “เพราะว่าบ้านฉันมันคับแคบน่อซี...” “คงพอหรอก ฉันให้แกะเธอตัวเล็กนิดเดียว” เขาก้มหน้าดูรูปวาด: “มันไม่เล็กเกินไปดอก... โอ! มันกำลังนอนหลับด้วย...” ฉันได้ทำความรู้จักกับเจ้าชายน้อยก็ด้วยประการฉะนี้留言告訴我你對這一集的想法: https://open.firstory.me/user/cl6aqx0u8045801sb731bcdqi/comments) Powered by Firstory Hosting)