Yerden kırıntıları toplarken, kafasını sürekli kaldırıp indiren tedirgin kuşlar gibiymişiz. Kanatlarımızı şöyle açıp da bir gerinmemişiz. Bir yere varamazmışız ama koşar adım gidermişiz. Serap gördüğümüzü fark etmezmişiz. İnsana değermişiz de dokunmayı bilmezmişiz. Meğer birbirimize hasretmişiz...
