Hiçbir şey olmadan geçiyor günler ya da olan şeyler, onları fark edilir kılacak manalara oturmuyor. “Yaşamak güzel, çok güzel şeydi. En güzel dua buna erişemezdi.” dese de Tanpınar, kendi içine doğru kuyu kazan insan özgür olmakta zorlanıyor. Hem teslim olmalı hem de cesur davranmalı hürriyet için. Yüreğinin derinliklerinde gençlik günlerinden bir parça da olsa aşk kırıntısı kalmalı. Kimsenin halinden tam memnun olmadığı, herkesin bir gün başka bir yere gitmek istediği, henüz tam oluşmamış yerdeyiz. Keşke vatan bu denli cennet gibi olmayaydı. Daha yavan, renksiz bir yerde yaşasaydık da coğrafya omuzlarımıza bu kadar yük vurmayaydı.
